بررسی شیرین سازی آب خورشیدی با استفاده از جاذبهای نانوساختار

شیرین سازی آب دریا با استفاده از جذب نور خورشید و تبخیر آب از رویکردهای پیش روی چالش کمبود آب است. در این مقاله استفاده از جاذبهای نانوساختار برای جذب نور خورشید مطرح شده و بازده بالاتر آن در مقایسه با سایر جاذبها مورد بحث قرار می گیرد. همچنین استفاده از بخار تولید شده در روش شیرین سازی تقطیر چند مرحله ای (Multi Effect Distillation) مورد بحث قرار می گیرد. نانوساختارها شامل نانوذرات پلاسمونی طلا، نقره و نیترید تیتانیم و نیز نانوساختارهای کربنی با تقویت موضعی شدت میدان الکترومغناطیسی در فواصل نزدیک خود منجر به تولید بخار در دمای پائینتری می شوند. این پدیده زمانیکه نانوساختارها در فاصله اندکی نسبت به هم قرار داشته باشند تشدید می شود. به این ترتیب در حالیکه آب در دمای پائینتری است، بخار تولید می شود و اتلاف حرارتی پائینتری وجود دارد. برای افزایش بازده، از کاهش فشار محفظه جاذب نور خورشید استفاده شد. با استفاده از عدسی فرنل نور خورشید بر روی نانوذرات پخش شده در آب خالص متمرکز شد در حالیکه فشار محفظه با استفاده از پمپ خلاء کاهش یافته بود. به منظور استفاده از این جاذبها در شیرین سازی چند مرحله ای ضرورت دارد آب خالص در یک چرخه بسته در بخش جاذب نور خورشید مورد استفاده قرار گرفته و بخار تولید شده برای تبخیر آب مورد نظر استفاده شود. انتظار می رود با استفاده از جاذبهای نانوساختار بازده آب شیرین کنهای خورشیدی بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

شیرین سازی آب ، نانوفناوری ، نور خورشید ، تولید بخار