مناسب سازی فضای شهری برای کودکان نمونه موردی منطقه 01 تهران

کودکان و نوجوانان به عنوان شهروندانی کاملاً متفاوت، نیاز به رشد و تعالی در یک فضای شهری منطبق برخصوصیات خود دارند. برای دستیابی به این هدف شهرسازی، معمار و تمام کسانی که با بچه ها و فضاسازی برای آنان ارتباط دارند، دردرجه اول باید کودکان و نوجوانان ، فضا و خواسته های آنان را درک کرده و نیازها و معضلات آنها را شناسایی نموده و روش های بر طرف کردن آنها را بیابند و از سوی دیگر با محیطی که کودکان و نوجوانان در آن به سر می برند ، آشنا شده و آن را به خوبی درک نمایند .لازمه این امر شناخت کامل از تفاوت های فضا و معماری برای کودکان و بزرگسالان است.بنابراین برنامه ریزی و طراحی باید با سنجش معیارهای کودکان و نوجوانان از محیط زندگی شان صورت می گیرد. محیطی که در آن آزادی های آنها منعکس شده باشد و از حوادث ناشی از بازی گوشی آنها جلوگیری کنند. این تحقیق در پی شناخت کودکان در شهر و چگونگی مناسب سازی فضاهای شهری برای پاسخگویی به این نیازها می باشد. در این پژوهش از روش های تحقیق توصیفی- تحلیلی، میدانی و پیمایشی بهره گرفته شده است. در نتیجه نتایج حاصله از پژوهش نشان می دهد چرا منطقه 11 تهران وضعیت نامطلوبی از نظر رعایت اصول شهر دوستدار کودک دارد

کلیدواژه ها:

کودک ، روانشناسی کودک ، فضای شهری ، ویژگی های کالبدی ، سازمان فضایی