تزئینات گچبری

هنر گچبری یکی از قدیم ترین شیوه های تزئینات معماری بشمار می رود.گچبر ی در ابتدا بیش تر بمنظور پوشاندن سطوح زمخت و تزئین آن ها ب کار گرفت می شد، اما در قرن شنجم هجری قمری، گچبری از حالت تزئینی ساده خودوارج شد و بشکل پوشش تزئینی منحصر بفرد درآمد. در ایران نیز گچ رابط نزدیکی با صنعت ساختمان سازی داشت و از قدیم یکی از مصالح ساختمانی سنتی ایران بوده است . گچ در بیشتر ساختمانهای باستانی که تا کنون باقی مانده اندبصورت آثار گچ بریهای زیبا دیده می شود . از زمان اشکانیان ابنیهایی با تزئینات گچی بجا مانده است که نمایانگر لیاقت و هنر استادکاران ایرانی می باشد . از دوران اسلام نیز گچ بریهای فراوانی بجا مانده که نمودار پیشرفت این هنر در سرزمین ایران می باشد. عالی قاپو ، کاخ هشت بهشت و گچ بریهای زیبای مسجد جامع ارومی از جمل بارزترین جلوه هایاین هنر می باشد . کف سراسر تالار و پلکان و ستونهای کاخ لال زار تهران در خیابان سعدی با سنگ گچ مرمری آهار ساخته شده بود .در این پژوهش با ریزبینی و دقت بیشتر به مطالعه این تزئینات پرداخته شده تا بد ین طریق بتوان آثارذهن ولاق هنرمندان و روند به کمال رسیدن را در طرح ها و موتیف هایی که به وجود آورده اند، مشاهده کرد . جهت تحقق اهداف مورد نور، از طریق مطالعات کتابخان ای و میدانی، بشناسایی گچبری ها پرداخته و جهت تجزیه و تحلیل آن ها از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده شده است و سعی شده از طریق مطالعات تطبیقی آنها به ویژگی ها و کلیت نقوش مرسوم و واص گچبری ها شی برد. در این شژوهش، سعی شده است آثاری ک از نور نقوش تزئینات، شاخص و در نتیج گیری موثرند، مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

تزئینات معماری ، نقوش گچبری ، دوره اسلامی