نمود معماری پایدار با رویکرد مصرف صحیح انرژی، از معنا تا جرم در بناهای دوره اسلامی با تمرکز بر مساجد دوره صفوی- مسجد امام اصفهان

قابل انکار نیست که بین انسان و محیط اطرافش وابستگی پایداری وجود دارد.این وابستگی در نمود معماری بروز دو چندان می یابدکه هدفی جز احترام به برقراری رابطه ی صحیح میان انسان، بنا و محیط اطرافش ندارد و در نهایت به رضایت ذهنی و روانی انسان ازفضایی که در ان قرار می گیرد، می انجامد.حال که این رضایت با در نظر گرفتن عوامل به هم گره خورده ی بسیاری به وجود می آید،آیا از دیدگاه معماری پایدار امروز مسئله رسیدن به آسایش انسان در بناهای گذشته ای نه چندان دور برقرار شده است؟ در بناهایی که بحث اقامت و تعاملات اجتماعی انسان را به دوش می کشند اگر بر بنایی مانند مسجد متمرکز شویم بحث معماری پایدار را در نمودمعماری خود چگونه ظاهر ساخته است؟در این مسیر نه تنها به نظر می رسد رگه هایی از احترام به معماری پایدار وجود دارد بلکه تاحد توان معماری پایدار با رویکرد مصرف هدفمند انرژی به درون ساختمان کشیده شده است.با طرح این فرضیه و با در نظر گرفتن این جواب به دنبال اثبات این مسئله در بناهای دوره اسلامی با تمرکز بر مسجد جامع اصفهان هستیم.با توجیه به رویکرد اصلی موضوع،، روش تحقیق استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی می باشد.در این پژوهش برای گرداوری اطلاعات از اسناد، مدارک و مطالعه ی متون فارسی بهره گیری شده است

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معنا ، جرم ، نمود معماری ، مصرف هوشمند انرژی