بررسی عوامل تاثیر گذار در انعطاف پذیری مجتمع مسکونی پایدار

در ساخت و ساز های جهان امروزه ، توسعه پایدار یکی از بحث های مهم قلمداد می شود . توسعه پایدار مسکن ، توجه به نیاز های نسل آینده در عین بر طرف کردن نیازهای فعلی مسکن افراد جامعه است.در اهداف معماری پایدار طراحی مسکن انعطاف پذیر یکی از نکات ارزنده است . امروزه با تغییر الگوی زندگی و ساختار خانواده ها، نیاز افراد به فضاهای مسکون درحال تغییر و دگرگونی است . به این ترتیب خانه ی دیروز یک خانواده دیگر مناسب فردای او نیست و عدم توجه به مقولهانعطاف پذیری در طول زمان مشکلاتی مانند عمر کم و بازدهی عملکردی نامناسب ساختمان و مشکلات زیست محیطی را در پی خواهد داشت بارویکردی به معماری گذشته مسکونی ایران و نوع طراحی وپاسخدهی آن به عملکرد و نیازهای ساکنین ، در خود آسایش و آرامشی را به وجود آورده بود. این پاسخدهی در سه فرآیند مورد بررسی است ، تطبیق پذیری ، تغییر پذیری و تنوع پذیری . در ساختمان های کنونی نیز چهار عامل کلیدی انعطاف پذیری دراز مدت را پشتیبانی می کنند .1.عمق ساختمان 2.دسترسی ساختمان 3.ارتفاع ساختمان 4.سطح اشغال بناکه هر کدام در قالب یک عامل موثر در امر انعطاف پذیری ساختمان نقش آفرینی می کنند . در این تحقیق با استفاده از روش کیفی و بهره گیری ازتحقیق کتاب خانه ای برای پاسخدهی به سوالات ، با وام داری از معماری گذشته و راه کار های ارزنده امروزی ،در پی دست یابی به نتیجه ای کار آمد برای پایداری ساختمان ها از بعد کالبدی عملکردی در طول زمان می باشد

کلیدواژه ها:

مسکن ، پایداری ، انعطاف پذیری ، زمان