تلفیقی از الگوهای ساختاری شهری بومی و مدرن با نگرش اصلاح برنامه های کاربری زمین شهری و قوانین شهرداری

پراکنش شهری یکی از مهم ترین مسایلی است که برنامه ریزان شهری و شهرسازان با آن روبروهستند مسائلی مانند ساختارهای شهری، رشد جمعیت، سامانه های حمل و نقل، تراکم جمعیت، امکانات شهری و نحوه دسترسی شهروندان به این امکانات و زیرساخت تای شهری از جمله مسایلی هستند که در تعیین ساختار شهری مد نظر قرار می گیرند . بررسی های تاریخی نشان می دهند که دردوران شکوفایی و رشد وتوسعه تمدندرایران ساختارهای بسیارنظام مندی درالگوهای ساختاری شهری طرح ریزی شد ه است که متاسفانه این الگوها با رشد روز افزون جمعیت و توسعه ساختارهای شهرهای قد یم و برنامه ریزی های نادرست زمین شهری و قوانین نامناسب تملک و ساخت اراضی الگوهای مبهم و نامناسبی را درشهرهای رو به رشد ایران به دنبال داشته است مشکلاتی مانند تراکم زیاد جمعیت دربرخی محله های مسکونی ساختاربندی نامانسب معابرگذر گره های ترافیکی و الودگی هوا حاشیه نشینی ساختارهای پیچیده حمل و نقل شهری مسافرت های طولانی شهری و بسیاری مشکلات دیگر پیامدهای این برنامه ریزی های غلط هستند دربسیاری ازشهرهایب زرگ بخصوص تهران شکل و اندازه های نامناسب قطعات اراضی و قوانین نامناسب شهرداری برای ساخت بنا باعث شده تا حتی بهترین شیوه های معماری نتواند عیوب بسیاربنهای ساخته شده ازلحاظ تامین پرکینگ نورمنسب محل سکونت تراکم جمعیت محله مسکونی و معابر گذرمناسب را برطرف سازد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، پراکنش شهری ، زیرساخت های شهری ، شهرسازی و معماری ، طرح های توسعه شهری ، نوشهرسازی