بررسی اهداف اولیه شهرهای جدید ایران و واقعیت امروز

هنگامی که صحبت از شهرهای جدید می شود ذهن انسان سریعا به سمت آرمانشهرها وتجدید ایده ها در این شهرها سوق پیدا می کند،شهرهای که با باورهای پسندیده وتفکرات بدیع شهرسازی همراهند،شهرسازی که بهلحاظ طراحی وساخت واجرا الگو هستند ویک شهروند در این شهر بدون دغدغه خاطر با آرامشی که در نگرش این شهرها زندگی می کنند،فضاهای امن امکانات رفاهی،تفریحی مناسب،مراکز ومحلات پایدار،کانون های قویاجتماعی وخلاصه شیوه زندگی ایده آل هستند، هدف این پژوهش بررسی اهداف اولیه شهرهای جدید و چگونگی تحقق امروزه آنها می باشد .روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی – موردی است واستفاده از مدل برنامه ریزی استراتژیک در این پژوهش سعی گردیده که معایب انواع شهرهای جدید بررسی شده وسپس عملکرد شهرهای جدید ایران در قبل وبعد از انقلاب مقایسه می شود ودلایل عدم موفقیت شهرهای جدید ایران رامورد تحلیل قرار داده ونهایتا راهبردهایی در زمینه سیاستگذاری شهرهای جدید ارائه گردد ،در واقع می توان گفت بعد از گذشت دو دهه از طرح ایجاد شهرهای جدید در ایران دوره بعد از انقلاب ناموفق بوده است،که مهمترین عامل آن مشخص نبودن جایگاه حقیقی این شهرها در نظام سلسلهمراتب کشور وعملکرد ضعیف آنها می باشد،به گونه ای نیاز به تدوین سیاست های شهرینشینی در ایران را ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، عملکرد ، اهداف شهرنشینی ، سیاستگذاری ،