راهبردها و برنامه ریزی آمایش سرزمین در راستای توسعه پایداربا مدل استراتژیک SWOT

از آنجایی که سرزمین یک منبع محدود وآسیب پذیر است، در صورتی که از سودمندیهای آن درست استفاده شود، ابدی و قابل تجدید هستند بخش دیشموک یکی از بخش های محروم استان کهگیلویه و بویراحمد است که در میانارتفاعات، رشته کوه های زاگرس با ناهمواری های بسیار قرار گرفته است. با توجه به وضعیت توپوگرافیک منطقه و وجود جنگلهای انبوه و مراتع غنی و لزوم حفظ این منابع ضرورت مباحث برنامه ریزی آمایش سرزمین جهت استفاده بهینه ازامکانات و قابلیتهای موجود در راستای توسعه پایدار را مطرح می کند. پژوهش حاضر به دنبال شناخت پتانسیلها و محدودیت های منطقه و برنامه ریزی بهینه برای استفاده از همه منابع طبیعی، اجتماعی، اقتصادی این بخش است. روشتحقیق پژوهش حاضر از نوع توصیفی– تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات با تلفیق دو روش مطالعات کتابخانه ای ومطالعات میدانی مشاهده وپرسشنامه انجام گرفته است. تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز به روش کیفی وبه شیوه تحلیل محتوا بوده که از نقشه های پایه شیپ فایل در محیط نرم افزاریGIS و استفاده از مدل استراتژی SWOT استفاده شدهاست. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که اقدامات توسعه ای انجام گرفته در بخش دیشموک از بدو انقلاب تا سال 1331 با توجه به شاخص های فصول 21 توسعه پایدار سازمان ملل متحد بدون توجه به اصول برنامه ریزی آمایش سرزمین بوده است. همچنین توجه به شناسایی محدودیت ها و مهمترین پتانسیل های محیطی، اجتماعی و اقتصادی بخش دیشموک، در حیطه برنامه ریزی مبتنی بر آمایش سرزمین که در چارچوب مدیریت استراتژیک مدلSWOTتحلیل شده و استخراج ماتریس عوامل داخلی وخارجی نشان داده که استفاده از راهبردهای رقابتی STو محاقظه کارانهWO با اولویت اول برنامه ریزی توسعه پایدار را در بخش دیشموک رقم خواهند زد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، آمایش سرزمین ، توسعه پایدار ، مدلswot ، بخش دیشموک