بررسی میزان رعایت عدالت در روشهای مختلف تعیین بهای خدمات اتوبوسرانی

با گسترش روزافزون شهرها و تغییر سبک زندگی مردم در دهههای اخیر، حملونقل عمومی شهری با مسائل جدیدفراوانی مواجه شده است. چگونگی تعیین بهای خدمات اتوبوسرانی، از طرفی با توجه به تأثیر قابل توجهی که برمیزان استفاده مردم از حملونقل عمومی دارد و از طرف دیگر برای رعایت عدالت در محاسبه مبلغ کرایه، یکی از این مسائل است که همواره با چالشهایی مواجه بوده است. چنانکه واضح است، محاسبه کرایه بر مبنای طول سفرمسافران عادلانهترین شیوه است؛ اما نیاز به زیرساختهایی برای شناسایی طول سفر دارد که اغلب فراهمسازی آنها هزینههای زیادی را به سیستم تحمیل میکند. لذا معمولاً بخصوص در سامانههای اتوبوسرانی از ساختارهای - -دیگری نظیر کرایه ثابت یا کرایه متناسب با طول خط استفاده میشود و عمدتاً فرض بر این است که محاسبه کرایه بر مبنای طول خط در مقایسه با کرایه ثابت عادلانهتر است. در این مطالعه کاربردی به بررسی این فرضیه پرداختهشده و نتایج نشان میدهند که تعیین کرایه ثابت عادلانهتر از تعیین کرایه بر اساس طول خط است. لذاپیشنهاد میشود تا فراهمسازی زیرساختهای لازم، در نظامهای اتوبوسرانی از ساختار کرایه ثابت بهمنظور برقراری عدالت بیشتر در بین مسافران اتوبوس استفاده شود.

کلیدواژه ها:

کرایه اتوبوس ، ساختار کرایه ، شاخص عدالت ، مشهد