بررسی تسهیلات موردنیاز افراد معلول در حمل ونقل عمومی

نیاز به جابه جایی از بنیادی ترین پیش نیازهای جوامع بشری است. افراد معلول و سالخورده به دلیلمحدودیت های حرکتی که دارند قادر به استفاده از تسهیلات حمل ونقل فراهم شده برای سایر عموم،نخواهند بود. این امر سبب می شود که میزان مشارکت این افراد و میزان بهره وری آن ها در جامعهکاهش پیدا کند. طبق آمار نهاد سلامت جهانی معلولیت ها به ترتیب فراوانی عبارت اند از: ناتوانیدرحرکت (استفاده از عصا و کمک دیگران)، مشکلات بینایی، مشکلات شنوایی و استفاده از ویلچر. اینافراد توانایی استفاده از خودروهای شخصی را به طور مستقل نداشته و وابسته به شخص یا سیستمحمل ونقل دیگری هستند. در این پژوهش ابتدا به بررسی ویژگی های حرکتی و نیازهای حمل ونقلیاین افراد با توجه به نوع معلولیت آن ها پرداخته می شود. در ادامه پرسش نامه ای برای نظرسنجی ازافراد معلول در خصوص میزان استفاده و مشکلات عمده ی آن ها در استفاده از سیستم حمل ونقلعمومی مطرح می شود. نتایج تحقیق نشان داد چون بیشترین سهم را معلولیت های جسمی و حرکتیتشکیل می دهند، اگر فضاهای شهری و دستگاه های حمل ونقلی مناسب برای عبور و مرور این دسته ازمعلولین (جسمی و حرکتی) فراهم شود آنگاه با انجام تغییراتی جزئی می توان زمینه تردد بقیه معلولین(نابینا و ناشنوا) را در سطح شهر به وجود آورد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل عمومی ، افراد معلول ، تسهیلات حمل ونقل همگانی