رابطه یاد گیری مشارکتی با عملکردهای اجتماعی ورفتارشهروندی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه یادگیری مشارکتی با رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم دوره ابتدایی شهرستان خنج در سال تحصیلی 93-1392 انجام شد .در این پژوهش از روش تحقیق تجربی استفاده شده است. جامعه تحقیق را دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم دوره ابتدایی شهرستان خنج تشکیل داده است (510 نفر). حجم نمونه تحقیق 260 نفر بودند که 130 نفر در گروه آزمایش و 130 نفر در گروه کنترل در نظر گرفته شدند که به صورت تصادفی انتخاب شدند در گروه آزمایش روش تدریس مشارکتی و در گروه کنترل شیوه سنتی (سخنرانی) انجام شد . ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه رشد مهارت های اجتماعی بوده است.جهت سنجش روایی پرسشنامه ، از روایی محتوایی استفاده شده است وبرای سنجش پایایی از آلفای کرونباخ استفاده گردیده است که میزان آن برابر 0/86 بوده است . داده های جمع آوری شده در بخش آمار توصیفی با استفاده از میانگین وانحراف معیار و در بخش آمار استنباطی با استفاده از آزمون کو واریانس تحلیل شد . در سطح خطای 01 % نشان داده شد که بین دو گروه کنترل وآزمایش اختلاف معناداری از نظر رشد مهارت های اجتماعی وجود داشت بدین معنی که دانش آموزانی که به روش یادگیری مشارکتی آموزش داده شدند رشد مهارت های اجتماعی آن ها بیشتر از دانش آموزانی بود که به روش سنتی آموزش می دیدند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، یادگیری فعال ، محیط مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، رفتار شهروندی