ارزیابی توانمندی ژئومورفوتوریستی دریاچه ی سیاه گاو استان ایلام با استفاده از روش رینارد

ژئومورفوتوریسم یکی از گرایش های علمی در ارتباط مشترک با حوزه ی علوم زمین و گردشگری است که با تاکید بر تعیین لندفرم های ویژه و با ارزش گردشگری وارد ادبیات جغرافیا و گردشگری شده است. امروزه، گردشگری به عنوان بزرگترین صنعت خدماتی دنیا، نقش و جایگاه ویژه ای در توسعه مناطق جغرافیایی دارد. هنگامی که ابعاد و زمینه های مرتبط با گردشگری به خوبی شناخته شود، این وضعیت نمود بیشتر و عینی تری پیدا خواهد کرد. در این پژوهش دریاچه ی سیاه گاو شهرستان آبدانان شناسایی شده و وضعیت توانمندی ژئومورفوتوریسمی آن مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای ارزیابی توانمندی منطقه از نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی و داده های میدانی و اطلاعات پرسش نامه ای استفاده شده و میزان قابلیت ژئومورفوتوریسمی منطقه ی مورد مطالعه بر اساس روش رینارد مورد ارزیابی قرار گرفته و رتبه بندی شده اند. بر اساس این روش سه ارزش علمی، افزوده و ترکیبی وجود دارد. نتایج تحقیق نشان داد، که ارزش علمی، افزوده و ترکیبی به ترتیب امتیازهای 69/0، 55/0 و 59/0 دارای بیشترین و کمترین اهمیت است. همچنین میانگین کل ارزش ها 61/0 بوده است که اهمیت دریاچه ی سیاه گاو عمدتا به دلیل بالابودن ارزش علمی آن نسبت به سایر معیارهاست. این منطقه به دلیل توان بالا در زمینه ی آموزش علوم زمین و ویژگی های همچون زیبایی، فرهنگی و ورزشی توانمندی بالایی در زمینه ی گردشگری دارند. عدم برنامه ریزی منسجم، کمبود تبلیغات در سطح ملی و بین المللی، عامل گسترش نیافتن ژئوتوریسم منطقه است.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، ژئومورفوتوریسم ، روش رینارد ، ایلام ، سیاه گاو