اثرات یک برنامه راه رفتن در آب بر عملکرد و ترکیب بدن زنان چاق مبتلا به سرطان سینه

مقدمه و هدف: شیمی درمانی در بیماران سرطانی باعث تغییرات نامطلوبی در عملکرد بدن و کیفیت زندگی آنها می گردد. هدف این مطالعه، بررسی اثر 4 هفته تمرین راه رفتن در آب بر عملکرد و ترکیب بدن زنان چاق مبتلا به سرطان سینه بود. روش شناسی: 15 زن مبتلا به سرطان سینه که بیماری آنها توسط آزمایش های تخصصی و پزشک متخصص تآیید شد، بطور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته با رعایت اصل اضافه بار اجرا شد. متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیک از قبیل حداکثر ضربان قلب روی نوارگردان و پیاده روی در آب، رکورد دویدن روی نوار گردان و پیاده روی در آب، قدرت عضلات دست سمت مبتلا و سمت غیر مبتلا، شاخص های ترکیب بدنی از قبیل درصد چربی بدن، چربی احشایی، شاخص توده بدن، محیط دور کمر و لگندر دو مرحله قبل و پس از 6 هفته تمرین با شرایط مشابه سنجش شد. یافته ها: آزمون t نشان داد اجرای این پروتکل تمرینی باعث بهبود وضعیت ترکیب بدن شد، اما فقط تغییرات محیط دور لگن و کمر درد مقایسه با گروه کنترل معنادار بود. به علاوه، فقط رکورد راه رفتن در آب و پروتکل بروس در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل معنادار بود. 4 هفته تمرین باعث افزایش غیر معنادار حداکثر ضربان قلب در طی دویدن نوارگردان و راه رفتن در آب در مقایسه با گروه کنترل شد. بحث و نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد حتی دوره های تمرینی کوتاه مدت در محیط های مفرح در زنان با بیماری سرطان سینه باعث بهیود آمادگی بدنی و وضعیت ترکیب بدنی آنها می شود.

کلیدواژه ها:

سرطان سینه ، شیمی درمانی ، تمرین هوازی ، عملکرد ورزشی ، ترکیب بدن