بهینه سازی شبکه پایش کیفی آلودگی منابع آب زیرزمینی در دشت دزفول – اندیمشک با استفاده از تکنیک زمین آمار و GIS

پایش کیفی آب های زیرزمینی یک گام ضروری در تشریح سیستم آب های زیرزمینی است و یک شبکه پایش می تواند اطلاعات کمی و کیفی لازم برای انجام تحقیق درباره کیفیت و کمیت محیطی فراهم بیاورد. یک سیستم صحیح طراحی شده نماینده ایی از کیفیت ناحیه مورد پایش خواهد بود و انتخاب تعداد بهینه ناحیه پایش و توزیع مکانی بین آن ها یک نیاز آب شناس خواهد بود . از یک طرف توزیع نامناسب محل های پایش یا تعداد ناکافی آن دید مناسبی از کیفیت محیط را فراهم نخواهد کرد و از طرف دیگر چنانچه محل های نمونه برداری خیلی زیاد باشند اطلاعات بدست آمده زاید بوده و شبکه پایش پر هزینه و ناکارا خواهد بود . در این تحقیق تلاش گردیده است تا شبکه چاههای پایش کیفی آب در دشت دزفول- اندیمشک بهینه گردد. در حال حاضر در این دشت از 106 حلقه چاه برای بررسی تغییرات کیفی آب استفاده میگردد. به منظور بهینه سازی این شبکه کیفی از رو شهای زمین آمار استفاده گردیده است. نتایج نشان میدهد که تعداد چاههای انتخابی میتواند بسیار کمتر از شبکه کنونی باشد. به نحوی که با کاهش تعداد چاهها تا 20% تعداد کنونی میتوان پارامترهای کیفی مانند هدایت الکتریکی را در سطح اطمینان 92 درصد در محل بقیه چاهها پیش بینی نمود..

کلیدواژه ها:

دزفول -اندیمشک -EC-پایش کیفی ، زمین آمار