بازشناسی هویت شهر ایرانی_اسلامی و جایگاه آن در مرمت مکانهای تاریخی

شهر، دارای ویژگی های ذاتی، پویا و تدریجی در فضا و کالبد خود است که آن را هویت می نامند. فرسودگی ناشی از سپری شدن زمان، عناصر اصلی شهر (فضا- کالبد) را مانند هر پدیده مصنوع دیگر به همراه ویژگی های متعلق به آن دچار دگردیسی در شکل و محتوی نموده و در بسیاری از موارد منجر به محو شدن آنها از بستر زمان می شود. در این مقاله سعی بر آن است تا بر پایه ی تعریف مفهوم هویت در شکل یابی شهر ایرانی- اسلامی به ارائه ی یک چارچوب فکری مناسب به منظور تحقق تصمیم گیری های سودمند در زمینه مرمت شهری به عنوان شیوه ای موثر برای مقابله یا کنترل فرسایش مکان تاریخی با رویکرد هویت بخشی به شهر تاریخی (مکانی در بر دارنده ثروتهای فرهنکی) و بازآفرینی آن با در نظر داشتن مفاهیم بنیادین اصالت و هویت بپردازد.

کلیدواژه ها:

هویت ، شهر ایرانی- اسلامی ، مکان تاریخی ، مرمت شهری