بررسی مهاجرت نرم‌کنندة دی‌اکتیل فتالات از ورقه‌های نازک پلی‌وینیل کلراید انعطاف‌پذیر

پلی‌وینیل کلراید یکی از پرکارترین مواد پلیمری با قیمت ارزان و فرآیندپذیری بالا بوده که در صنایع مختلف از جمله بسته‌بندی مواد غذایی کاربرد فراوان دارد. نرم‌کننده‌ها موادی هستند که به یک مادة پلیمری افزوده شده خاصیت انعطاف‌پذیری به آن می‌دهند. پایداری نرم‌کننده‌ها در ساختار پلیمرها و جلوگیری از مهاجرت‌ آنها از مسایل مهمی است که نیاز به بررسی دارد. در این تحقیق، از روش وزن‌سنجی حرارتی (TG-DTA) برای بررسی میزان مهاجرت نرم‌کننده DOP از ورقه‌های PVC انعطاف‌پذیر در دو مرحله (قبل از کشش و بعد از عملیات چروکیدگی) استفاده شد. تجزیه و تحلیل نمودارهای TG-DTA برای PVC انعطاف‌پذیر با استفاده از نمودارهای مربوط به DOP و PVC خالص مؤید این مطلب بود که کل DOP موجود (که معادل 35% است) در عملیات ساخت ورقه‌های PVC انعطاف‌پذیر،‌کشش و عملیات چروکیدیگ در سیستم پلیمری باقی‌مانده بود که حاکی از پایداری خوب سیستم و عدم مهاجرت این نرم‌کننده‌ در مراحل فوق‌الذکر می‌باشد.

کلیدواژه ها:

پلی وینیل کلراید ، مهاجرت ، نرم‌کننده ، وزن سنجی حرارتی