بررسی اثر عصاره گیاه زبان در قفا بر توکسوپلاسماگندی

مقدمه: امروزه بیماری های انگلی به دلیل تشابه خواص سلولی با سلول های یوکاریوتی یه لحاظ درمانی با مشکلاتی مواجه می باشند که در برخی از موارد منجر به قطع درمان شیمیایی می شود و از آنجا که در کشور ایران از زمان های قدیم درمان گیاهی سابقه داشته است. هدف از این مطالعه تعیین خاصیت ضد انگلی عصاره ی گیاه زبان در قفا بر روی نمونه های مدل حیوانی می باشد روش کار: در مطالعه حاضر با استفاده از یک روش آزمایشگاهی با بکارگیری تعداد مناسب موش سوری در گروه های ده تایی و گروه شاهد و آلوده کردن موش های نمونه با سویه RH انگل توکسو پلاسماگوندی و سپس درمان با عصاره گیاه زبان درقفا که به صورتاتانولی بدست آمده است و در نهایت مقایسه نتیجه با نمونه های درمان شده با داروی ضد انگلی نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار Prism Graph pad تبین شده و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان دادند ارتباط آماری معنی داری بین نمونه های آزمایش شده با عصاره زبان در قفا و نمونه دارویی حاصل خواهد شد در این یافته ها تغییرات وزنی در گروه های شاهد و آزمون با اطمینان 5959 % اختلاف معنی داری در گروه High Doseمشاهده شد در ارزیابی هپاتومگالی در گروه های شاهد و آزمون وزن تر کبد به عنوان اندیسی برای هپاتومگالی در نظر گرفته شد ودرگروه های شاهد و آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد و از طرفی در ارزیابی اسپلنومگالی در گروه های شاهد و آزمون وزن تر طحال به عنوان اندیسی برای اسپلنومگالی اندازه گیری شده که در این مورد نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد نتیجه گیری: در نتیجه ای که از نمونه های آماری و یافته های بدست آمده حاصل شده است این نکته واضح و مبرهن بود که از عصاره گیاه زبان در قفا نمی توان مانند روش های درمانی سنتی برای سایر گیاهان دارویی برای در مان عفونت انگلی توگسوپلاسما گندی استفاده گرد.

کلیدواژه ها:

توکسوپلاسما گندی ، گیاه زبان درقفا ، طب سنتی ، موش سوری ، توگسوپلاسموزیس