سنجش پایداری توسعه روستایی؛ مفاهیم و چارچوبها

با شروع انقلاب صنعتی و شدت یافتن بهره گیری انسان از طبیعت که به بهانه توسعه بوده است، تخریب طبیعت و زوال آن به تدریج روند صعودی یافت. افزایش آلودگیهای زیست محیطی، تخریب مراتع و جنگلها، فرسایش خاک، مصرف فزاینده منابع تجدید ناپذیر و ... از جمله نتایج این رویارویی بود. با نمایان شدن عمق فاجعه تخریب محیط و از طرف دیگر شکست راهبردهای توسعه( بویژه در مناطق روستایی) متفکرین و محققان راهی را پیش پای جامعه جهانی قرار نام برده می شود. با تداوم این روند، ضرورت ارائه چارچوبهایی نظام « توسعه پایدار » داده اند که امروزه از آن با عنوان مند، جامع و قابل قبول برای سنجش میزان پایداری توسعه انکار ناپذیر شد. در این پژوهش که از نوع مطالعات توصیفی - تحلیلی است، سعی گردید به روش اسنادی و با ارائه تعاریفی از مفاهیم مرتبط و پیشینه این مباحث، به بررسی و تحلیل مهمترین چارچوبهای مطرح در سنجش پایداری توسعه با تأکید بر مناطق روستایی پرداخته شود. نتیجه نشان داد که تاکنون چارچوبهای متفاوت و گاه متضادی ارائه شده است. بسیاری از چارچوبهای مطرح، انعکاسی واقعی از تمامی جنبههای توسعه پایدار را ندارند و اکثر آنها به منظور تکمیل و رفع نواقص موجود در چارچوبهای قبلی بوجود آمده اند؛ تا آنجا که می توان گفت بسیاری از چارچوبها به سختی قابل اعمال اند؛ با این وجود با توجه به هدف و موضوع مورد نظر، استفاده ترکیبی از آنها می تواند موفقیت آمیز باشد

کلیدواژه ها:

توسعه ، پایداری ، توسعه پایدار ، توسعه پایدار روستایی ، سنجش پایداری