بهبود سیستم کنترل مسافربری بین شهری با استفاده از سیستم تشخیص اثر انگشت و شبکه های محلی بی سیم در ایران

یکی از مواردی که باعث افت کیفیت سیستم حمل و نقل می شود اتلاف زمان در ایستگاه های پلیس راه بین جاده ای می باشد. در این پژوهش استفاده ازسیستم بیومتریک اثر انگشت و شبکه های محلی بی سیم جهت بهبود سیستم کنترل مساافربری بین شهری پیشنهاد داده شده است. بدین منظور پس از مروری بر سامانه حمل و نقل بین شهری، سیستم های بیومتریک، سیستم تشخیص اثرانگشت و شبکه های بی سیم، مدل شماتیکی تهیه شد. اعتبار سنجی سیستم پیشنهادی از طریق نظرسنجی مقطعی از راننده های اتوبوس های بین شهری، با روش پرسشنامه طیف لیکرت پنج درجه ای انجام گردید. پس از بررسی روایی پرسشنامه، پایانی آن نیز با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و ضریب آلفای کرونباخ (0.722=( تأیید شد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر تمایل بالای افراد به اجرای این سیستم و بهبود در صنعت حمل و نقل بین جاده ای می باشد.

کلیدواژه ها:

صنعت حمل و نقل ، سیستم بیومتریک ، سیستم تشخیص اثرانگشت ، شبکه های محلی بی سیم