پیش بینی رضایت زناشویی و رضایت از زندگی بر مبنای سبک های دلبستگی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی و رضایت زندگی بر اساس سبک های دلبستگی بود. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ نحوه ی جمع آوری داده ها از نوع توصیفی بود، که در چهارچوب یک طرح همبستگی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش کلیه زوج های شهر تبریز بودند و نمونه شامل 100 زن و مرد متأهل است که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ، رضایت از زندگی SWLS و مقیاس سبک های دلبستگی بزرگسالان هازن و شاور بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک های دلبستگی همزمان، متغیرهای رضایت زناشویی و رضایت از زندگی را پیش بینی می کنند و میزان ضریب تبیین برای متغیر رضایت زناشویی 0/13 و متغیر رضایت از زندگی 0/10 برآورد شد که در سطح 95% معنی دار است. از این رو، بر اساس تحلیل رگرسیون همزمان، سبک دلبستگی ایمن به شیوه مثبت و سبک دلبستگی اجتنابی به شیوه منفی پیش بینی کننده رضایت زناشویی و رضایت از زندگی هستند. می توان گفت اگر رابطه مراقب و کودک مثبت و مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن باشد ساختار شناختی، رفتار و هیجانات او تنظیم می شود و در غیر این صورت تنظیم، کنترل و آگاهی نسبت به هیجانات از بین می رود.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، رضایت از زندگی و سبک های دلبستگی