اثر بخشی گل درمانی بر پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر پسر

کودکان کم توان ذهنی با توجه به محدودیت هایی در قوای شناختی شان، با مسایل عمده ای از جمله، عدم سازش یافتگی با افراد و محیط پیرامونشان دست به گریبانند، که موجب بروز اختلالات رفتاری همانند پرخاشگری در آن ها می شود. عدم کنترل این ناهنجاری ها سلامت روان کودکان را به مخاطره می اندازد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی گل درمانی(به عنوان یکی از زیر شاخه های هنر درمانی) بر پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر 18-9 سال پسر دوره ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهر شیراز بوده است. از بین جامعه 192 نفری پژوهش مورد نظر 40 نفر باتوجه به پرسشنامه پرخاشگری قزل سفلو که بالاترین نمره را کسب کرده بودند، انتخاب شدند. سپس به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. طرح پژوهش از نوع آزمایشی پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، سپس 12 جلسه مداخله کار با گل برای گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل در انتظار ماند. در طول جلسات گل درمانی جهت ارزیابی پیشرفت کار هر سه جلسه یک بار آزمون پرخاشگری گرفته شد و بعد از اتمام جلسات، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. در نهایت، داده ها بر اساس اندازه گیری مکرر و کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که روش گل درمانی توانسته است پرخاشگری گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد و در سطح 0/01>P معنادار بوده است.

کلیدواژه ها:

گل درمانی ، پرخاشگری ، کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر