رابطه ی خود تنظیم گری در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی خود تنظیم گری در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر اهواز بود. روش : طرحاین پژوهش، طرح مقطعی توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اهواز در سالتحصیلی 94 تشکیل دادند. آزمودنی های پژوهش شامل 302 نفر از دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بینمدارس این شهر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خود تنظیم گری، مقیاس انگیزش تحصیلی استفاده شد. در تحلیل داده هااز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که رابطه مثبت و معنوی داری بین خود تنظیم گری و انگیزش پیشرفت وجود دارد (p<0/01). یافته ها: نتایج نشان داد که همچنین نتایج نشان داد حودود 18 درصد واریوانس مربوط به انگیزش پیشرفت توسط خود تنظیم گری و باورهوای فراشناختی تبیین می شود. خود تنظیم گری (B=0/049) و باورهای فراشناختی (B=0/376) با توجه به آماره t نشان می دهند که می توانند با اطمینان 99 درصد تغییرات مربوط به انگیزش پیشرفت را در دانش آموزان پیش بینی کنند. بنابراین خودتنظیم گری می توانند کلید مهم درک رفتارهای مختلف دانش آموزان، مانند عملکرد تحصیلی، افتتحصیلی و فرسودگی تحصیلی در دوران تحصیل آنها باشد و رابطه دانش آموزان با مدرسه خود و شوق و اشتیاق دانش آموزان را به ادامهتحصیل را تحت تأثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

خود تنظیم گری ، فرسودگی تحصیلی ، دانش آموزان