شیوه های فرزندپروری والدین و تأثیر آن بر خلاقیت کودک

در سالهای اخیر بحث پیرامون خلاقیت منجر به شکل گیری نظریات و الگوهای متعددی در حوزهی تعلیم و تربیت و روانشناسی شدهاست که تأکید اصلی آنها بر شناخت مجموعه عواملی است که موجب رشد خلاقیت میشود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرشیوه های تعاملی والدین در خلاقیت و نوآوری کودکان انجام شده است. پژوهش به صورت پیمایشی و جمع ٱوری داده ها با استفاده ازپرسشنامه بوده است. بدین مبنا پژوهش بر روی 60 نفر (30 نفر از دختران پایه ی چهارم دبستان و والدین آنها) به روش نمونه گیریتصادفی انجام گرفته است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد خلاقیت شفر و سبک های فرزندپروری بامرینداستفاده شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز به دو صورت آمار توصیفی (جداول یک بعدی) و تبیینی (آزمون پیرسون) موردبررسی قرار گرفت.نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که نوع شیوههای فرزندپروری والدین با میزان خلاقیت کودکان آنها همبستگی معنی داریدارد؛ اگرچه رابطه ی معناداری بین شیوه ی استبدادی والدین با خلاقیت به دست نیامد. لذا بر این مبنا میتوان نتیجه گرفت که متغیرشیوه های فرزندپروری والدین به عنوان یک عامل مهم و تأثیرگذار بر فرآیند شکل گیری و رشد شخصیت کودکان در نظر گرفته می-شود. بدین معنی که هرچه میزان گرایش والدین به استفاده از شیوههای مقتدارنه و سهل گیرانه در تعامل با فرزندانشان افزایش می-یابد، میزان خلاقیت در کودکان نیز به صورت معناداری افزایش پیدا می کند و بالعکس.

کلیدواژه ها:

شیوه فرزندپروری ، شیوه ی استبدادی ، شیوهی اقتداری ، شیوه سهل گیرانه ، خلاقیت