اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی در افزایش صمیمیت زناشویی

هدف از این پژوهش اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی در افزایش صمیمیت زناشویی بود. روش مطالعه از نوع آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین تحت پوشش کمیته امداد شهر اردبیل در سال 1393 است (N=31478). روش نمونه گیری به صورت در دسترس بودند و یا این روش تعداد 30 زوج (60 نفر) از زوجین که دارای تعارضات زناشویی بودند انتخاب شدند. گروه آزمایش برنامه آموزشی زوج درمانی را در 8 جلسه یک و نیم ساعته گذراندند اما گروه کنترل مبنای مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه نیازهای صمیمیت زناشویی با گارورزی جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (Manova) و با بهره گیری از نرم افزار spss تحلیل شد. یافته ها نشان داد که زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی به طور معناداری موجب افزایش صمیمیت زناشویی در گروه آزمایش شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت از مداخله زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی می توان برای افزایش صمیمیت زناشویی زوجین استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، دلبستگی ، صمیمیت زناشویی