ارزیابی چهار روش تبخیر تعرق مرجع در حوزه دریاچه ارومیه با هدف -انتخاب بهترین مدل اقلیمی

در اتخاذ تصمیمات صحیح و مبتنی بر اصول علمی در مدیریت حوزه های آبخیز، آگاهی از میزان ورودیها و خروجی های آن نقش بسزایی دارد. تبخیر و تعرق از پارامترهای خروجی و کلیدی در سیستم های هیدرولوژیکی است. در این مطالعه چهار روش مختلف اقلیمی جهت برآورد تبخیر و تعرق مورد استفاده قرار گرفت. این مدلها عبارتند از دو مدل اقلیمی مبتنی بر تابش شامل ایرماک و جنس هایز و مبتنی بر دما شامل روش تورنوایت، بلانی کریدل. برای انجام این تحقیق از آمار اقلیمی دما و تابش طی 20 سال گذشته ( 1991-2010 ) در ایستگاه سینوپتیک ارومیه استفاده شد. صحت مدلها از مقایسه نتایج روش های مذکور با مدل پنمن مونتیث فائو 56انجام گرفت. در این راستا از آماره های خطا شامل ,RMSE,MAE،ME،PE استفاده شد. بر اساس آماره RMSE مدل جنسن- هایز کمترین خطا (18/13 میلیمتر در ماه را در تخمین تبخیر و تعرق دارد. این در حالی است که مدل تورنوایت با RMSE معادل 54/88 میلیمتر در ماه، نرخ تبخیر تعرق را نسبت به سه مدل دیگر با خطای بیشتر برآورده کرده است.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق مرجع ، مدل اقلیمی ، مدل تابشی ، ایستگاه سینوپتیک ارومیه