مدلسازی توزیع پراکنش پلنگ ایرانی (Panthera pardus saxicolor) در پارک ملی بمو با روش حداکثر آنتروپی

مدل های پیش بینی کننده پراکنش گونه ها یکی از مهمترین ابزار و راهکارهای مدیریتی حفاظت از گونه های حیات وحش به شمار می آیند. در پژوهش حاضر از روش حداکثر آنتروپی با استفاده از 15 متغیر توزیع پراکنش پلنگ ایرانی در پارک ملی بمو مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد مهمترین متغیرهای تأثیر گذار در پراکنش گونه متغیرهای آبشخور، نقاط حضور آهو، فاصله از جاده ها، فاصله از ساختمان و زیرساخت های انسانی، نقاط حضور پازن، پوشش گیاهی و زمین شناسی می باشند. میزان AUC بدست آمده از منحنی ROC برابر با 0/979 می باشد که این نمایان گر عملکرد بسیار مطلوب مدل است.

کلیدواژه ها:

مدل های پیش بینی کننده پراکنش ، حداکثر آنتروپی ، پلنگ ایرانی ، پارک ملی بمو ، منحنی ROC