آموزش معماری پایدار در جوامع در حال توسعه

در دوران گسترش مصرف گرایی و رشد فزاینده جمعیت ، صدای بی رمق معماری پایدار هر روز ضعیف و ضعیف تر به گوش میرسد. با وجود اینکه بسیاری از دانشکده های معماری در جهت پاسخگویی به نگرانیهای زیست- محیطی و یا همسویی با جریان روز معماری، ناگزیر از ارائه مباحث یا درسهایی در زمینه معماری پایدار هستند، آموزش این رویکرد معماری همچنان با موانعی روبروست. موانعی چون؛ هویت مبهم آن ، سکون جامعه آموزشی، تجربیات عملی محدود، تمایل جامعه به پیروی از شیوه های متعارف و فقدان الگوهای مهیج پایدار که نظر عموم را از شیوه های ناپایدار معماری به خود جلب کند. نوشتار حاضر که بر پایه مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی تهیه شده است، پس از بیان مشکلات و موانع در دو سطح درون و بیرون جوامع آموزشی ، به این نتیجه می رسد که شکوفایی معماری پایدار منوط به بازنگری در برنامه ریزی تحصیلی ، آگاهی فنی و عمومی وبالاتر از همه ، تجدیدنظری متهورانه در اولویتهای زندگی اجتماعی ماست

کلیدواژه ها:

آموزش ، معماری پایدار ، جامعه ، محیط زیست