نقش ظرفیت سازی در کاهش مخاطرات طبیعی (زلزله) در مناطق روستایی مطالعه موردی (دهستان روضه چای، ارومیه)

کشورایران به لحاظ موقعیت جغرافیایی ازمستعدترین مناطق جهان ازنظربروزمخاطرات طبیعی و به ویژه زمین لرزهاست، به قوری که در آسیا جایگا هفتم و در جهان جایگا سیزدهم را به خود اختصاص داد است. بانگا اجمالی به نقشه هایپهنه بندی زمین لرزه، می توان دریافت که بیشترسکونتگاههای پرجمعیت روستایی وشهری کشوردردامنه کوه های البرز وزاگرسواقع اند که ازلحاظ تهدید مخاطرات طبیعی به ویژه زلزله آسیب پذیری نسابا بالایی دارند. به همین خاطرتأکید این پژوهش،بررسی ظرفیت هاوآسیب پذیری سکونتگاه های روستایی دربرابرخطرزمین لرزه در مناطق روستایی دهستان روضه چای از توابعبخش، مرکزی ارومیه می باشد. پژوهش، حاضردرصدد اندازه گیری میزان ظرفیت های (اجتماعی، اقتصادی، نهادی، کالبدی) بهمنظورمقابله باتأثیرات مخاطره زلزله وتبیین عملی نقش، توسعه ظرفیتی ویاتقویت ظرفیت های موجود باهدف کاهش، تأثیرات زمینلرزه درمناطق روستایی مورد مطالعه است. برای بررسی این موضوع از دو روش اسنادی و میدانی و روش تحقیق توصیفی -تحلیلی استفاد شد است. در فرایند عملیات میدانی یک نوع پرسشنامه تهیه گردید که پرسشنامه توسط 200 خانوار انتخاب شدهاز طریق نمونه گیری از روستاهای دهستان روضه چای تکمیل گردیدند. به منظور تحلیل داد ها از نرم افزار Spss و آمار هایتوصیفی (میانگین و میانه) و استنباطی (آزمون فریدمن، تی تست تک نمونه ای و همبستگی) استفاد شده است. با توجه به موضوع و دستیابی به اهداف تحقیق ، فرضیه «ظرفیت های مدیریتی موجود در منطقه مورد مطالعه در ابعاد گوناگون (اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، و نهادی) برای مدیریت سانحه زلزله کافی نیست» مورد تجزیه و تحلیل و آزمون قرار گرفت. و نتایج تحقی ،ازکافی نبودن ظرفیت های موجوددرمنطقه روستایی موردمطالعه برای کاستن ازتاثیرات وآسیب پذیری خطرزمین لرزه حکایت دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه ظرفیتی ، مدیریت سانحه ، سکونتگاه های روستایی ، دهستان روضه چای