تأثیر رشد و سرمایه گذاری بر نقد شوندگی

ریسک نقدشوندگی سهام را می توان یکی از عوامل دخیل در تعیین بازده مورد انتظار سرمایه گذاران دانست. تعیین معیاری بر اساس خصوصیات خود شرکت که بتواند به تعیین میزان نقدشوندگی سهام کمک کند، می تواند به تصمیم گیری مناسب سرمایه گذاران منتهی شود. هدف اساسی تحقیق حاضر بررسی رابطه بین نقدینگی دارایی، نقدینگی سهام و تأثیر سیاستهای سرمایه گذاری و تصمیمات تأمین مالی بر این رابطه در شرکت های پذیرفته شده در بازار سرمایه ایران است. این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی است. نمونه آماری تحقیق، شامل 99 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که داده های آنها برای یک دوره 8 ساله (1385 تا 1392) گردآوری و تجزیه و تحلیل شد. برای سنجش متغیر نقدشوندگی سهام از معیار بازده صفر استفاده شده است. نقدشوندگی دارایی ها به روش نقدشوندگی موزون دارایی ها محاسبه شده است. فرضیات تحقیق با استفاده از مدل های رگرسیون مورد آزمون قرار گرفته و نتایج حاصل از آزمون فرضیات نشان می دهد که بین نقدشوندگی دارایی ها و سهام رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که در شرکت هائی با فرصتهای رشد بالاتر، رابطه نقدشوندگی دارایی با نقدشوندگی سهام کمتر و در شرکت هایی با محدودیت تأمین مالی بیشتر، رابطه نقدشوندگی دارایی با نقدشوندگی سهام بیشتر است.

کلیدواژه ها:

نقدشوندگی دارایی ها ، نقدشوندگی سهام ، تصمیمات سرمایه گذاری