بررسی کشت بافت، کالوس دهی وتکثیر درون شیشه ای نعناع فلفلی (Mentha piperita)

گیاه نعناع فلفلی با نام علمی Mentha piperita متعلق به خانواده Lamiaceae گونه‌ای هیبرید است که از تلاقی بینگونه‌هایMenthaaquatic وMenthaspicata حاصل شده، که به انگلیسی به آن Peppermint گفته می‌شود. نعناع فلفلی به لحاظ دارا بودن مواد موثره ومتابولیت های ثانویه اثرات دارویی بسیاری را نشان می دهد. بدین جهت تحقیق حاضر در زمینه بهینه سازی محیط کشت از لحاظ ترکیبات مختلف هورمونی و تعیین بهترین نوع ریز نمونه جهت تشکیل کالوس، اندام هوایی، ریشه زایی از کالوس انجام گردید. به منظور بهترین شرایط تشکیل کالوس در سطوح مختلف NAA (1/5-1-/0/5 میلی گرم بر لیتر) و D-4,2 (0/3-0/2-0/1 میلی گرم بر لیتر) در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با 3 تکرار صورت گرفت. بیشترین میزان تشکیل کالوس از کشت ریز نمونه‌های برگی در تیمار 1 میلی گرم بر لیتر NAA و0/2 میلی گرم بر لیتر 2,4-D بدست آمد. کالوس های برگی در محیط باززایی که حاوی سطوح مختلف BAP وکینتین ( هر کدام در 4 سطح: 0/5- 1 – 1/5 و 2 میلی‌گرم بر لیتر) کشت شدند. جهت القای اندام هوایی، قطعات ساقه ای دارای گره در محیط کشت پایه MS حاوی سطوح مختلف BAP و Kin هر کدام در 4 سطح: 0/5- 1 –1/5 و2 میلی گرم بر لیتر کشت شدند. نتایج دست آمده نشان داد که مناسب ترین تیمار جهت القای اندام هوایی، ریز نمونه نوک ساقه درتیمارهای حاوی 2 میلی گرم بر لیتر BAP و 1 میلی گرم بر لیتر Kin می‌باشد. جهت ریشه زایی نیز هورمون‌های NAA و IBAهر کدام در 3 سطح، صفر، 0/5 و 1 میلی‌گرم برلیتر به طور جداگانه مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج بدست آمده در مرحله ریشه‌زایی نشان داد که تیمار حاوی 0/5 میلی گرم برلیتر IBA بهترین تیمار در تولید ریشه است.

کلیدواژه ها:

کشت بافت ، کالوس زایی ، باززایی