به دست آوردن بهترین توزیع برش سنگین با استفاده از تابع توزیع گاما توسط بهینه سازی مقدار پارامتر آلفا

برش سنگین هیدروکربنی (+C7) شامل ترکیباتی با نقطه جوش وسیع و اجزایی با پیچیدگی بالا در مقایسه با سایر ترکیبات نفتی می باشد. به طور معمول تنها اطلاعات در دسترس برای برش سنگین درصد مولی، وزن مولکولی و وزن مخصوص آن می باشد. در نظر گرفتن این برش سنگین هیدروکربنی، تنها به عنوان یک جزء سنگین باعث بوجود آمدن خطای زیادی در محاسبات می گردد و خواص برش سنگین هر چند که از لحاظ مقدار عددی بسیار کم باشند، تاثیر بسزایی در پیش بینی خواص سیال مخزن دارد. مشخصه سازیهیدروکربنهای سنگین در واقع به چگونگی تقسیم این برش سنگین به تعدادی شبه جزء با درصدمولی، وزن مولکولی و وزن مخصوص مشخص می پردازد . روشهای مختلفی برای مشخصه سازی برش سنگین هیدروکربنی به منظور افزایش دقت محاسبات ارائه گردیده است که یکی از روشهای مهم و کاربردی برای به دست آوردن توزیع برش سنگین، استفاده از تابع سه پارامتری توزیع گاما می باشد. در این مطالعه برای به دست آوردن بهترین توزیع ممکن برای برش سنگین به نحوی که بهترین برازش را با داده های آزمایشگاهی داشته باشد، از تابع توزیع سه پارامتری گاما استفاده شده است. برای این منظور بهترین پارامتر آلفای تابع توزیع گاما، به نحوی که توزیع کسر مولی درمقابل وزن مولکولی به دست آمده از تابع توزیع گاما در مقایسه با داده های آزمایشگاهی آنالیز کامل اجزاء حداقل خطا را داشته باشد، محاسبه شده است. محاسبه بهترین پارامتر آلفا برای به دست آوردن دقیقترین توزیع با در نظر گرفتن سه نمونه نفت سنگین و دو نمونه سیال گاز میعانی انجام گرفته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مقدار پارامتر آلفای مناسب برای نمونه های نفت سنگین بزرگتر از یک و برای نمونه های گاز میعانی کوچکتر از یک میباشد و مقدار آن با کاهش چگالی API سیال افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

برش سنگین هیدروکربنی ، تابع توزیع سه پارامتری گاما ، بهترین توزیع برش سنگین ، بهترین پارامتر آلفا تابع توزیع گاما