تاثیر عناصر باغ های ایرانی در هویت بخشی به شهر

ما درسرزمینی زندگی می کنیم که سالیان طولانی دارای بزرگترین و پر محتوا ترین باغ های دنیا بود و در گذشته ، مردم هویت ، روح خود و اعتقاداتشان را از درون این باغ ها می جستند .اکنون نه نشانی از آن باغ های گسترده بر تمام شهر هست و نه از آن شهرهای برخوردار از معماری اصیل ایرانی اثری وجود دارد.ساختمان در کشور ما در حال حاضر یک کالای سرمایه ای است ، آنچه برای کارفرما اهمیت دارد و حتماموظف به تامین خواسته او هستیم ، بهره بیشتر از فعالیت اقتصادی اش می باشد. بنابراین تا زمانی که ساختمان به یک کالای مصرفی تبدیل شده است و صرفا ازیک سرپناه به فضای آسایش و سکونت تبدیل نشود ،نقش هایی مانند مبانی نظری کم رنگ است .بدیهی است هیچ طراحینمی پسندد که به آموخته های آکادمیک خود بی اعتنایی کند. اما آنچه در جامعه حقیقت دارد و جامعه از معمار و شهرساز توقع دارد را نمیتوان نادیده گرفت .بنابراین در زمان کنونی که ابعاد دیگر معماری ، باغ سازی و شهرسازی به اقتضای زمان و مکان معطل است ، وجه هویت شوخی بردار نیست . با رشد و گسترش پیکره شهرهای ایرانی و به دنبال آن دگرگون شدن فرهنگ شهر نشینی از دوران گذشته تا به حال ، دیگر واحدهای همسایگی در یک محله مفهوم سابق خود از دست داده اند و جای خود را به برداشت هایی نظیر بلوک سپرده اند. در این مجموعه سعی شده است با بازشناسی عناصر باغ های ایرانی ، حس هویت را به شهر باز گرداند

کلیدواژه ها:

هویت ، هویت شهری ، عناصر باغ ایرانی