نقش ارزیابی راهبردی زیست محیطی در ارتقاء پایداری شهر

شهرها و نواحی اطرافشان همواره به دلیل تمرکز محیطی کانون هجوم مخاطرات محیطزیستی میباشند و این مسئله به خصوص در شهرهای کشورهای در حال توسعه، نمود بیشتری مییابد. برنامه ریزی شهری به عنوان فرایندی در جهت شناخت و تحلیل مشکلات و کشف و ارزیابی راههایی برای دستیابی به اهداف و برآورده ساختن نیازهای شهروندان، همیشه با مشکلاتی اعم از نادیدهگرفتن ملاحظات محیطزیستی در جریان تصمیمگیری مواجه میباشد. این امر از یک سو و روند شتابان توسعه از سوی دیگر موجب شده است که امروزه ارزیابی اثرات ناشی از توسعه بر محیطزیست به عنوان بخشی از فعالیتهای توسعه مد نظر قرار گیرد . این امر لزوم ارزیابی راهبردها جهت انتخاب بهترین راهبرد و یا اصلاح آنها را ضروری ساخته است و روشها و فنون گوناگونی برای آن پدیدآمده است. ارزیابی راهبردی محیطزیست به عنوان یک ابزار مهم برنامهریزی میتواند اثرات محیطزیستی بالقوه ای که در نتیجه اجرای طرحهای توسعهای پدیدار میشوند را شناسایی کرده و گزینههای منطقی جهت رفع یا کاهش آنها را پیشنهاد نماید. مقاله حاضر باهدف معرفی ارزیابی راهبردی محیطزیست در فرایند برنامهریزی با تاکید بر برنامهریزی شهری ارائه شده و تلاش کرده استتا با شناساندن این روش و ابعاد مختلف آن گامی در جهت معرفی و کاربست آن در نظام برنامهریزی شهری و منطقهای بردارد.

کلیدواژه ها:

برنامهریزی ، ارزیابی راهبردی محیطزیستی ، برنامهریزی شهری ، پایداری ، ارزیابی