بررسی جایگاه توانمند سازی کالبدی- فضایی در توسعه گردشگری شهری

سازمان ملل متحد 8 هدف را به عنوان اهداف توسعه هزاره سوم (MDGs) در نظر گرفته است. به نظر می رسد این اهداف با اهداف توسعه پایدار در گردشگری ارتباط دارند. به طور کلی صنعت گردشگری با معرفی ظرفیت هایی که هنوز مورد بهره برداری قرار نگرفته اند، معرفی محصولات جدید از کشورهای مختلف، ارتباط در سطحی بین المللی، آشنایی با فرهنگ ها و آداب و رسوم مختلف و شناخت قابلیت های محیط زیطست، جامعه جهانی را به منظور رسیدن به اهداف هزاره سوم یاری می کند. شهرهای کشور ما قابلیت های بالایی در جذب گردشگر دارند که به دلایل متعددی بازدهی مناسبی از آن حاصل نمی گردد. از عمده ترین موانع می توان به مکان گزینی نامناسب، عدم پراکنش مناسب کاربریها و عدم رعایت سلسله مراتب کاربری اراضی شهری، که منجر به ناتوانی جذب و سرمایه گذاری در بخش گردشگری می شود را نام برد. روش تحقیق از نظر هدف نظری- کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی است. نتایج تحقیق مبتنی بر آن است که می بایست برای حرکت در مسیر توسعه گردشگری چه از لحاظ کمی و چه کیفی به توانمند سازی کالبدی- فضایی شهر پرداخت و این امر کحقق نمی گردد مگر با اصلاح سلسله مراتب نظام کاربری اراضی و جایگزینی مناسب کاربریها. تا بتوان از این طریق ضمن ارتقاء وضعیت کمی و کیفی گردشگری، به جذب سرمایه گذاری در این حیطه پرداخت و با پیشنهاد طرحهای در بازه های زمانی کوتاه مدت و بلند مدت، گردشگری شهری را به یکی از راههای گذران اوقات فراغت شهروندان و از همه مهمتر به یکی از منابع در آمدزایی و اشتغال پایدار کشور تبدیل نمود.

کلیدواژه ها:

توانمند سازی کالبدی- فضایی ، گردشگری شهری ، گردشگری و اهداف هزاره سوم