آسیب شناسی اخلاقی و رفتاری در سازمان

اخلاق را مجموعه ای از صفات روحی و باطنی انسان تعریف کرده اند که به صورت اعمال و رفتاری که از خلقیات درونی انسان ناشی می شود، بروز ظاهری پیدا می کند و بدین سبب گفته می شود که اخلاق را از راه آثارش می توان تعریف کرد. پیچیده تر شدن روزافزون سازمانها و افزایش میزان کارهای غیراخلاقی، غیرقانونی و غیرمسئولانه در محیطهای کاری، توجه مدیران و صاحبنظران را به بحث اخلاق کار، مدیریت اخلاق و رفتارها معطوف ساخته است. مدیریت اخلاق (ETHICS MANAGEMENT) عبارتست از شناسایی و اولویتبندی ارزشها برای هدایت رفتارها در سازمان.سازمانها با ایجاد یک برنامه مدیریت اخلاق میتوانند اخلاقیات را در محیط کار مدیریت کنند. برنامه های اخلاق به سازمانها کمک میکنند تا بتوانند در شرایط آشفته عملکرد اخلاقی خود را حفظ کنند. امروزه مدیریت اخلاق یکی از زمینههای علمی مدیریت به شمار می رود که دارای رویکردی برنامه ای و چندین ابزار عملی است. مطالعات انجام شده نشان میدهند سه دسته از فاکتورها بر رفتار اخلاقی در سازمان، تاثیر دارند. دسته اول، فاکتورهای سطح کلان (محیط) هستند که شامل فرهنگ، اقتصاد، محیط سیاسی، تکنولوژی، مذهب و قانون میشوند. دسته دوم، فاکتورهای سطح میانی (سازمان) هستند که شامل نظام رقابت، نظام پاداش، اصول رفتاری، خصوصیات شغلی، منابع، اهداف سازمان، رفتار مدیران، نحوه توزیع اختیارات و، نحوه ارزیابی عملکرد میباشند. دسته سوم نیز فاکتورهای سطح خرد (فردی) میباشند که شامل نحوه نگرشفرد به خوب یا بد بودن یک رفتار خاص، قدرت نفس، مرکز کنترل، وابستگی میدانی، دموگرافی، تربیت خانوادگی (تاثیر والدین)، ارزشها و باورهای فرد، میگردند

کلیدواژه ها:

آسیبشناسی ، اخلاق ، اخلاق حرفهای ، رفتار ، سازمان ، مدیریت