مدیریت حوزه آبخیز در قالب کاربریهای مختلف (مطالعه موردی: حوزه آبخیز مینگل ارومیه در شمال غرب ایران)

مدیریت جامع حوزه آبخیز جهت برنامهریزی های توسعه و مدیریت منابع آب و خاک با تأکید بر ویژگی های اجتماعی اقتصادی منطقه به منظور معیشت پایدار و بدون آسیبپذیری برای ساکنان یک حوزه لازم و ضروری می - -باشد. هدف از این تحقیق، مدیریت حوزه آبخیز مینگل ارومیه در شمال غرب ایران به مساحت 0117 هکتار واقع درعرض 37درجه و 54دقیقه و تا 37درجه و 59دقیقه شمالی و طول 44درجه و 38دقیقه تا 44 درجه و 48دقیقه شرقی، در قالب کاربریهای جنگل، مرتع، زراعت دیم و آبی میباشد. پس از تعیین خصوصیات فیزیکو شیمیایی و تیپهای اراضی موجود در منطقه مورد مطالعه، قابلیت، استعداد و محدودیتهای حوزه آبخیز جهت کاربریهای فوقالذکر براساس راهنمایی FAO تعیین گردید. نتایج نشان داد که پس از رفع محدودیتهای موجود، قابلیت و استعداد اراضی برای جنگل، مرتع، زراعت دیم و آبی به ترتیب 33/28، 33/28 و 58/18 و 46/78 درصد در جهت استفاده بهینه از اراضی حوزه آبخیز افزایش یافت. عمق خاک، شیب فرسایش، درصد ذرات درشتتر از شن و سیلگیری به عنوان محدودیتهای اصلی حوزه آبخیز معرفی شدند

کلیدواژه ها:

استعداد اراضی ، کاربری اراضی ، مدیریت حوزه آبخیز