مقایسه مدل های ایزوترم جذب در حذف کادمیوم از محیط آبی توسط ساقه برنج

یکی از مهمترین اهداف مدل های ایزوترم جذب، تعیین حداکثر ظرفیت جاذب است. برای انجام این تحقیق از ساقه برنج با اندازه ذرات 75، 300، 850 و 1200 میکرون و محلول کادمیوم با غلظت های ۱۵ تا ۴0 میل یگرم بر لیتر استفاده گردید. حداکثر راندمان جذب در pH=6 و جرم ۱ گرم از جاذب ۷۵ میکرونی، 96/98% بدست آمد. حداکثر ظرفیت جذب ساقه برنج از مدل لانگمویر و مدل شامحمدی در اندازه ذرات ۷۵ میکرون به ترتیب 2/027 و 2/891 میلی گرم بر گرم، در اندازه ذرات ۳۰۰ میکرون، 1/608 و 2/203 میلی گرم بر گرم، در اندازه ذرات ۸۵۰ میکرون، 0/966 و 1/250 میلی گرم بر گرم و در اندازه ذرات 1200 میکرون، 0/861 و 1/151 میلی گرم بر گرم بدست آمد. نتایج مطالعات ایزوترم جذب نشان داد که بر اساس مدل شامحمدی به طور متوسط 19/5% مقدار جذب بصورت جذب اولیه می باشد. همچنین با در نظر گرفتن مقدار جذب تعادلی (qe) به عنوان تابعی از غلظت اولیه (c0) ضمن اینکه باعث افزایش دقت مدل ایزوترم می شود (بر اساس معیارهای ارزیابی)، مقدار حداکثر ظرفیت تعادلی جذب (qemax) را نیز به طور متوسط به اندازه 16/25% بیشتر از مدل لانگمویر نشان می دهد. بنابراین کاربرد مدل شامحمدی به طور میانگین 35/75% مقدار ظرفیت جذب یون کادمیوم توسط ساقه برنج را بیشتر از مدل لانگمویر نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

جذب ، ساقه برنج ، کادمیوم ، مدل های تعادلی