آینه و اشارات آن در مثنوی معنوی مولانا

نماد و نمادپردازی از کلیدی ترین عناصر شعری است. از نمادهای بسیار مهم در اشعار و نوشته های مولانا واژه «آینه» است. در حقیقت «آینه» تجلی گاه اسرار الهی، نماد دل، صافی، صداقت و رازهای آشکار و پنهان و مؤمن است که همه در پردهای از مسایل شگفت انگیز عرفانی رخ می نماید. به طور کلی نماد آینه در 267 شعر (مثنوی و غزلیات شمس) مورد استفاده قرار گرفته است. از این تعداد 147 شعر مربوط به مثنوی و 120 شعر، مربوط به غزلیات شمس است که خود بیان کننده ویژه و خاص بودن این نماد کهن (آینه) در شعر عرفانی مولوی است.

کلیدواژه ها:

آینه ، غزلیات شمس ، مولوی ، نماد