رویکرد به معماری بومی در جهت توسعه معماری پایدار

معماری پایدار یکی از مباحثی است که اخیرا در کشور ما مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است . معماری بومی ایران چه دربخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و همینطور تلفیق این دو در سطح وسیعتری به نام شهر، دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست، پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد بهکار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را درخود به وضوح دارد که میتوان با پرداختن به آنها گامی در جهت توسعه پایدار معماری و شهرسازی برداشت. در این مقاله ابتدا به بررسی معماری پایدار و سپس معماری بومی، پرداخته شده و در نهایت ارزشهای تکرارپذیر معماری بومی در زمینه دستیابی به معماری پایدار مورد بررسی قرار گرفته است. رویکرد پژوهش حاضر رویکردی تحلیلی و توصیفی است که از منابع موجود در مطالعات کتابخانهای و اسنادی و مطالعات صورت گرفته در سنوات گذشته نگارندگان، درعرصه معماری بومی و پایدار بهره برده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، معماری بومی ، ارزشهای تکرارپذیر معماری بومی