نقش خودکارآمدی و دلبستگی به والدین در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان مقطع متوسطه

پیشرفت تحصیلی و عوامل شخصیتی موثر برآن سالهاست که از موضوعات در خور اهمیت در میدان پژوهش روانشناختی بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی دلبستگی به والدین و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان مقطع متوسطه انجام پذیرفت. شرک تکنندگان این پژوهش همبستگی، شامل 300 نفر ( 167 دختر و 133 پسر) از دانشآموزان دبیرستانهای شیراز بودند که براساس روش نمون هگیری خوشه ای چندمرحل های تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرک تکنندگان خرده مقیاس دلبستگی به والدین آرمسدن و گرینبرگ ( 1987 ) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شوآرزر و جروسلم ( 1992 ) را تکمیل نمودند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن ها به کمک روش تحلیل عامل و همسانی درونی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قاب لقبول آزمو نها بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که هر یک از متغیرهای پیشبین قادر به پیشبینی پیشرفت تحصیلی هستند و دلبستگی دارای بیشترین سهم در پیشبینی پیشرفت تحصیلی است. همچنین از میان ابعاد دلبستگی، بعد اعتماد به مادر پیشبینی- کنندهی قویتری برای پیشرفت تحصیلی بود.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، دلبستگی به والدین