دیدگاه فقها در مورد حیوانات آبزی

روابط انسان با آبزیان را در دو گرایش صید و مصرف آبزیان می توان خلاصه و قوانین فقهی مربوطه مربوطه را بررسی نموددر بین فقیهان سخن مشهور ،جایز نبودن خوردن حیوانات دریایی است بجز ماهیان پولک دار و میگوها ولیکن فقها در نوشته های فقهی خود درباره حکم گیاهان و حشرات آبزی سخنی نگفته اند اما با بررسی روایات می توان گفت که گیاهان آبزی به جز گیاهان سمی و زیان آور حلال و حشرات آبزی نیز مثل دیگر حشرات یا به جهت خباثت و یا به جهت زیان آور بودن حرام می باشند. .به طور کلی فقها درباره حیوانات آبزی دو دیدگاه دارند: 1 حلال نبودن حیوانات آبزی به جز ماهیان پولک دار و میگوها 2 حلال بودن حیوانات آبزی - دلائل گروه اول: ۱ اجماع :شماری از فقیهان اجماع را دلیل بر حرام بودن آبزیان بجز ماهیان پولک دار و میگوها دانسته اند. 0 عمومات حرام بودن مردار و این عمومات حیوانات آبزی را نیز در بر می گیرد. - دلائل گروه دوم: ۱ آیات نورانی قرآن 0 روایات ۳ اصل حلال بودن چیزها اصل ابا حه ۴ مقید کردن اکثر قبیح است. در ادامه به تبیین اصول فقهی موجود در خصوص ماهیان حلال گوشت پرداخته می شود و دلائل و نقائض بررسی و در فصل آخر نیز بحث کارشناسی در خصوص انواع پولک تیره های مختلف ماهیان به عنوان پایه و اساس بحث حلال بودن ماهیان ارائه می گردد. نتیجتاً با بررسی تفصیلی کلیه دلائل و ایرادات وارده به دلایل ارائه شده از سوی هر دو گروه چنین استنباط می گردد که با توجه به نبود دلیلی بر حرام بودن حیوانات آبزی باید پذیرفت جز در مواردی چند حکم تمامی حیوانات آبزی حلال بودن است.

کلیدواژه ها:

آبزی ، حلال ، حرام ، ماهی ، پولک