طراحی بین لایه­ای بین توابع صف و AMC جهت تعیین تقطه­ی کار بهینه سیستم با کیفیت سرویس تضمین شده

هدف از روشهای توضیح داده شده در این مقاله، ارائه یک طرح بین لایهای بین توابع صف و مدولاسیون تطبیقی به نحوی است که با انتخاب بهینهی حداکثر نرخ خطای قابل تحمل در لایه فیزیکی، میزان تلف شدن بسته را در لایه دیتالینک حداقل و نرخ گذردهی را حداکثر نماید. معیار بررسیهای انجام شده، نرخ تلف شدن بستههاPLR)به شکل لحظهای برای یک سیستم انتها به انتها با کیفیت سرویس تضمین شده استPLRتحت تاثیر دو عامل، سرریز صف و خطا تعیین میشود. یکپارچگی این دو عامل در قالب طراحی بین لایهای اهمیت فوقالعادهای در طراحی بهینهی سیستم دارد. نرخ گذردهی در این سیستم، با احتساب میزان خطا، ضریب استفاده از سیستم و نوع مدولاسیون تعییین می - شود. این شیوه از طراحی بینلایهای از پیچیدگی زیادی برخوردار نبوده و به حداقل تبادل اطلاعات بین لایهها نیاز دارد و از طرفی منطبق بر ساختارهای لایهای سنتی است

کلیدواژه های طراحی بین لایه­ای بین توابع صف و AMC جهت تعیین تقطه­ی کار بهینه سیستم با کیفیت سرویس تضمین شده:

صف ، کیفیت سرویس ، مدولاسیون تطبیقی ، نرخ تلف شدن بسته ، نقطه کار