بررسی پاراآمینوسالیسیلیک اسید در بهبودی منگانیسم کبد راتهای نر ویستار

هدف: مشاغل مرتبط با فلزات، می تواند باعث بروز بیماری منگانیسم شود. برای کاهش عوارض، داروهای کیلیت کننده ی فلزات پیشنهاد شده اند. این پژوهش، توانایی کیلیت کنندگی PAS و تقلیل عوارض تجمع منگنز در کبد راتهای مسموم شده با منگنز را ارزیابی میکند. مواد و روشها: مطالعه روی بیست رات نر ویستار بالغ طبقه بندی شده در چهار گروه پنج تایی بود ( یک گروه کنترل و سه گروه آزمون به ترتیب با دریافت Mn(منگنز) Mn+PAS, PAS ). تزریق یک هفته ای داخل صفاقی mg/kg8کلریدمنگنز برای ایجاد مسمومیت و تزریق چهار هفت های زیرجلدی یک سی سی PAS با غلظت 5/g/l1 پنج روز در هفته جهت درمان صورت گرفت. سرم ها برای بررسی های بیوشیمیایی و بافت کبد برای بررس یهای هیستوپاتولوژیک جداسازی شدند. یافته ها: بررسی های بیوشیمیایی بیانگر افزایش معنی دار کلسترول گروه Mn نسبت به کنترل و کاهش کلسترول خون گروه Mn+PAS نسبت به گروه Mn بود. افزایش بیلی روبین مستقیم خون گروههای Mn و PAS نسبت به کنترل معنی دار بود. مشاهده بیلیروبین ادرار حیوانات گروه های 2,3,4(آزمون) و کاهش اوروبیلینوژن ادرار شایان توجه است. آنزیم های OT ،PT گروه PAS و آنزیم ALP گروههای Mn و Mn+PAS نسبت به کنترل افزایش معنی دار داشتند. آلبومین و پروتئین گروهها تغ ییر معنی داری نشان نداد، مشاهده پروتئین ادرار گروه PAS قابل تامل است. تخریب بافتی کبد حیوانات گروه های PAS و Mn دیده شد. نتیجه گیری: PAS در کاهش عوارض مسمومیت منگنز، خصوصا آسیبهای کبدی، صفراوی و افزایش کلسترول خون موفق عمل کرده ولی باعث آسیبهای کبدی می شود.

کلیدواژه ها:

پاراآمینوسالیسیلیک اسید( PAS ) ، هپاتوسیت ، مجاری صفراوی ، آنزیم های کبدی ، منگانیسم