اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی رده سلولی سرطانی معده

مقدمه و هدف: سرطانهای معده ای-روده ای از شایعترین سرطانها در سراسر دنیا میباشد که علت توزیع این سرطانها فاکتورهای محیطی و ارثی میباشد. فاکتورهایی مانند عادتهای غذایی, فعالیتهای فیزیکی, کشیدن سیگار نقش مهمی در ابتلا به این سرطانها ایفا میکنند. سرطان معده چهارمین سرطان متداول و دومین سرطان مرگبار در دنیاست. نایسین پپتیدی ضدمیکروبی با 34 بنیان آمینواسیدی است و بعلت دارا بودن آمینواسید لانتیونین جزو خانواده ی لانتی بیوتیکهاست. هدف از این مطالعه بررسی اثر آپوپتوزی نایسین بر روی رده سلولی سرطان معده میباشد. روش مطالعه:به منظور مطالعه اثر آپوپتوتیک نایسین بر روی سلولهای سرطانی معده این سلولها به تعداد 10000 سلول در پلیت های 24 خانه ای کشت داده شدند و بمدت یک شبانه روز در انکوباتور در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شدند. پس از 24 ساعت این سلولها با غلظتهای مختلف 0, 10 , 20 , 40 , 60 و 80 میکرومولار نایسین تیمار شدند و برای هر غلظت 3 بار تکرار انجام شد, در نهایت اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلولها در بازه های زمانی 24 , 48 و 72 ساعت پس از تیمار بررسی شد. یافته ها:در هر سه بازه ی زمانی مشاهده شد که با افزایش غلظت نایسین, قابلیت زیستایی سلولها کاهش می یابد, بعلاوه تیمار سلولها در بازه ی زمانی طولانیتر اثر سایتوتوکسیتی بیشتر دارد. بحث و نتیجه گیری: بسیاری از پپتیدها با داشتن فعالیتهای بیولوژیکی بعنوان عوامل درمانی استفاده میشوند, از جمله این پپتیدها نایسین میباشد که باعث آپوپتوز در سلولهای سرطانی معده میشود, اثر آپوپتوزی نایسین بر روی این سلولها وابسته به غلظت و زمان است.

کلیدواژه ها:

نایسین ، سلول سرطانی معده ، آپوپتوز