بررسی حساسیت دارویی گونه های کاندیدایی غیرآلبیکنس جدا شده از بیماران مبتلا به ولوواژینیت کاندیدایی عودکننده نسبت به اسانس آویشن شیرازی
محل انتشار: نخستین همایش ملی تازه های سلولی مولکولی
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 719
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNCMB01_007
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393
چکیده مقاله:
گونه های کاندیدا مهم ترین عامل عفونت های قارچی در انسان می باشند. در این میان ولوواژینیت کاندیدایی 20 تا 25 درصد از اشکال عفونت ولوواژینال را در زنان شامل می شود. عامل اکثر موارد عفونت ولوواژینیت کاندیدایی کاندیدا آلبیکنس است. گونه های غیرآلبیکنس کاندیدا نیز رو به افزایش می باشند که معمولاً به درمان مقاوم شده اند. هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان حساسیت دارویی گونه های غیرآلبیکنس کاندیدایی جداشده از این بیماران نسبت به اسانس آویشن شیرازی انجام شده است. روش مطالعه: 44 ایزوله شامل 29 کاندیدا گلابراتا، 10 کاندیدا کفایر، 3 کاندیدا کروزه ای و 2 کاندیدا پاراپسیلوزیساز بیماران جداسازی شدند. پس از تشخیص گونه های مخمری، سوسپانسیون سلولی با غلظت 1-5×104 تهیه شد. تست حساسیت دارویی طبق روش ماکرودایلوشن A-NCCLS (CLSI) M27 در ماکروپلیت های دارای غلظت های مختلفی از اسانس آویشن شیرازی انجام گرفت. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که دامنه حداقل غلظت مهاری رشد ( MIC ) اسانس آویشن شیرازی حاصله از این پژوهش برای 29 استرین کاندیدا گلابراتا و 10 استرین کاندیدا کفایر به صورت مشابه 139500 - 34875 میکروگرم در میلی لیتر و برای 3 استرین کاندیدا کروزه ای و 2 استرین کاندیدا پاراپسیلوزیس 69750 میکروگرم در میلی لیتربوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داده است که گونه های مخمری جدا شده از بیماران نسبت به اسانس آویشن شیرازی حساسیت از خود نشان داده اند. امیدواریم که در آینده نزدیک این داروی گیاهی جایگزین داروهای شیمیایی گردد و جهت درمان این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد علی اسفندیاری
گروه انگل شناسی و قارچ شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران
پریوش کردبچه
گروه انگل شناسی و قارچ شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران
فریده زینی
گروه انگل شناسی و قارچ شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران
مهین صف آرا
گروه انگل شناسی و قارچ شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران