بررسی شگردهای طنزپردازی عبیدزاکانی

هدف طنز نقدبدی ها و نشان دادن عیب ها درجهت اصلاح است و قدرت عبید درطنز و لطیفه پردازی باتصویرواقعی جامعه انسانی عصروی به بیان زیرکانه و تاویل پذیرنمود می یابد و بادرونمایه های اخلاقی سیاسی اجتماعی و ... بیان میشود عبید دوالگوی کلی درساختارطنز خود به کارمیگیرد: یکی، طنز صریح که به طور مستقیم ازطبقه یا گروهی انتقاد می کند ودیگری طنز باواسطه که اززبان اشخاصی به بیان کاستی هامی پردازد عبید برای مبارزه ی طنز آمیز باظلم فساد وریا ازهرروشی بهره جسته است مهمترین شیوه های عبید برای بیان طنز وطعنه عبارت است از: باورهای دینی بهره جستن ازفرهنگ عوام و الفاظ محاوره طرح پرسش شیوه ی کوچک کردن شیوه ی بزرگ کردن تقلید مضحک و کنایه ی طنز آمیز نقیسه درون مایه ای طنز صوفیانه و استخدام صنایع ادبی مانند: جناس، تضاد، تشبیه وتمثیل و... که این موارد دراین مقاله باذکر نمونه هایی تحلیل و بررسی شده است

کلیدواژه ها:

عبید ، درون مایه طنز ، شگردهای طنز