جایگاه گردشگری زیارتی امام رضا(ع)دربهبودشرایط روانی جامعه

مفهوم زیارت درتاریخ اندیشه اجتماعی سیاسی و انسانی سابقه ای طولانی دارد و منظور ازآن هماهنگی میان اجزای تشکیل دهنده کل نظام اجتماعی می باشد گردشگری زیارتی یکی ازراهکارهای معرفی هرچه بهتر تاریخ فرهنگ و ارزش های اعتقادی و همزیستی مسالمت امیز ادیان دربین کشورهای مسلمان بخصوص شیعی مذهب و همگرایی بین آنها بوده و مایه سلامتی و کاهش اسیبهای اجتماعی بین جامعه شیعیان بوده و خواهد بود شیعیان به عنوان دومین گروه بزرگ مذهبی درجهان اسلام محسوب میشوند که دریک محدوده جغرافیایی خاص خاورمیانه پراکنده شده اند و ایران به عنوان هارتلند تشیع برشیعیان منطقه خاورمیانه و پیرامون تاثیرزیادی می گذارد این پژوهش نیز براساس مستندات تاریخی و توصیفی و روش کتابخانه ای تحلیلی به بررسی نقش گردشگری زیارتی امام رضا(ع) برسلامتی اجتماعی ایران پرداخته است نتایج بررسی حاکی ازآن بود که گردشگری زیارتی بخصوص شیعی میتواند افزون برمنافع اقتصادی به عنوان نمادی ازهویت و تعاملات فرهنگی و توسعه فرهنگی - دینی درسطوح ملی منطقه ای و بین المللی و همچنین کاهش اسیبهای اجتماعی قلمداد شود و با برنامه ریزی مناسب درجذب و هدایت گردشگران شیعی بین دول شیعی مذهب نقشی اساسی را ایفا نماید این امر میتواند زمینه ساز اشنایی گردشگران با میراث کشورها وهمچنین مشترکات مذهب و شیعی بین آنها گشته وهمگرایی و وحدت هرچه بیشتر و انگیزه بیشتر زیارت و به تبع سلامتی هرچه بیشتر را باتوجه به تقویت معنویت دراین کشورها را فراهم آورد

کلیدواژه ها:

گردشگری ، زیارت دول شیعی ، سلامتی جامعه ، شهرمشهد