بازدارنده های نیتریفیکاسیون و تاثیر آنها بر عملکرد گیاهان زراعی و هدررفت نیتروژن

بازدارنده های نیتریفیکاسیون ترکیباتی هستند که اکسایش زیستی یون آمونیوم به نیترات را از طریق کاهش فعالیت باکترینیتروزومونانس به تاخیر می اندازند و بدین ترتیب تجمع نیترات در خاک را کاهش میدهد و در نتیجه میزان هدررفت نیتروژن از طریقفرآیندهای نیترا زدایی و آبشویی را کاهش میدهد. اگرچه در برخی تحقیقات، افزایش در عملکرد گیاهانی که از بازدارندهنیتریفیکاسیون استفاده کرده بودند گزارش شده اما در برخی از تحقیقات نیز بین تیمارهای استفاده از بازدارندها و تیمارهای عدماستفاده تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین افزایش عملکرد و میزان بارندگی در مناطق دیم، رابطه مثبت وجود دارد و در سالهاییکه بارندگی کمتر از نرمال است در اثر مصرف بازدارنده نیتریفیکاسیون به دلیل عدم آبشویی قابل توجه نیترات، افزایش عملکرد مشاهدهنمی شود. استفاده از بازدارنده های نیتریفیکاسیون علاوه بر این که آبشویی نیترات را کاهش میدهد، تلفات نیتروژن را به صورت گازی،را نیز کاهش می دهد. این بازدارنده ها، تلفات نیتروژن را به ویژه در شرایطی که پتانسیل آبشویی زیاد N2O ترکیبات اکسید نیتروژن یااست را کاهش داده و باعث افزایش کارایی استفاده از نیتروژن توسط گیاه می شوند اما الزاما عملکرد را افزایش نمی دهند. دوامبازدارنده های نیتریفیکاسیون در خاک بستگی عوامل مختلفی دارد از جمله، نوع خاک، ماده آلی و رطوبت و دمای خاک دارد.

کلیدواژه ها:

بازدارنده های نیتریفیکاسیون ، آبشویی ، نیترات ، آمونیوم