مدل و بهینه کردن محیط کشت ساکارومیسس سرویزیه به منظور افزایش بازده تولید گلوتاتیون با استفاده از روش سطح پاسخ

گلوتاتیون یک تری پپتید هست که به دلیل خواص آنتی اکسیدانی، ایمنی بخشی و سم زدایی کاربرد گسترده ای در صنعت داروسازی دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر منابع مختلف کربن، نیتروژن و نمک های مختلف بر بازده تولید گلوتاتیون توسط Saccharomyces cerevisiae می باشد. در این تحقیق ابتدا با استفاده از روش (FFD (2 level Fractional Factorial Design فاکتورهای موثر در تولید گلوتاتیون شناسایی شده و سپس برای رسیدن به حداکثر تولید گلوتاتیون، غلظت بهینه این فاکتور ها با استفاده از روش (RSM (response surface methodology مشخص گردید. میزان توده سلولی تولید شده پس از 72 ساعت تخمیر با استفاده از سانتریفیوژکردن محیط تخمیردر دور 12000rpm به مدت 5 دقیقه و سپس خشک کردن در دمای 105 درجه سانتی گراد تا رسیدن به وزن ثابت انجام پذیرفت. گلوتاتیون تولید شده در محیط تخمیر پس از سانتریفیوژکردن وارد مایع فوقانی شده که به منظور اندازه گیری آن از روش اسپکتروفتومتری در طول موج 412 نانومتر و رسم منحنی استاندارد اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده از آزمون FFD نشان داد که از بین فاکتور های مختلف مورد بررسی ساکارز، پتاسیم هیدروژن فسفات، پتاسیم دی هیدروژن فسفات و آمونیوم سولفات اثر معنا داری بر تولید گلوتاتیون داشتند. در مرحله دوم اثر این عوامل در محدوده گسترده تر و سطوح بیشتر با استفاده از روش سطح پاسخ بر میزان تولید گلوتاتیون و توده سلولی بهینه گردید که در این شرایط منجر به تولید بیشترین میزان گلوتاتیون و تود سلولی در محدوده مورد بررسی گردید.

کلیدواژه های مدل و بهینه کردن محیط کشت ساکارومیسس سرویزیه به منظور افزایش بازده تولید گلوتاتیون با استفاده از روش سطح پاسخ:

گلوتاتیون ، ساکارومایسز سرویسزیه ، RSM ، FFD