بررسی درجه توسعه یافتگی در مناطق استان یزد با توجه به شاخص توسعه انسانی( با تأکیدبر شاخص های کالبدی)

یکی از مشکلات اساسی توسعه فضایی و ناحیه ای ، گسختگی سازمان فضایی و عدم سلسله مراتب مبتنی بر رابطه تعاملی میان سکونتگاه ها است . درهمین راستا تشکیل سلسله مراتبی از سکونتگاه ها که بتواند چهارچوب موثری برای توزیع جمعیت ، فعالیت ها، خدمات و کارکردها در سطوح مختلف باشد، ضروری است . بدین منظور هدف کلی از این مطالعه ، ارزیابی درجه توسعه یافتگی مناطق (3،2،1) شهر یزد به لحاظ برخروداری از شاخص های توسعه با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوطه می باشد . در این پزوهش با استفاه ار روش های توصیفی و تحلیلی با ماهیت کاربردی به تعینی سطح توسعه یافتگی مناطق یزد ، مبادرت گردیده است . نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بر اساس شاخص های کلبدی که کیفیت و امنیت و هویت افرادی را که در شهرستان یزد زندگی می کنند نشان می دهد. توسعه یافتگی از نظر شاخص های کالبدی به ترتیب سطح توسعه شاخص های کالبدی در ابتدا منطقه دو، سپس منطقه سه و در نهایت منطقه یک قرار دارد .

کلیدواژه ها:

سطوح توسعه یافتگی ، شاخص های توسعه ، HDI ، یزد